Lezersrecensie
Diep respect
Hier in Huize Koukleum wordt er graag non-fictie gelezen. En toen ik het boek van Jade aangekondigd zag worden, wist ik dat ik die wilde lezen. En daar heb ik absoluut geen spijt van. Wat een indrukwekkend verhaal.
Jade is veertien als ze met klachten naar de huisarts gaat. De huisarts geeft meteen aan dat hij wil dat ze diezelfde dag nog naar het ziekenhuis gaat. En vanaf dat moment zit ze in een rollercoaster.
Het verhaal begint als Jade bij een dansuitvoering is. Een van de passies van Jade. Dit is de laatste keer dat Jade als onbezorgde tiener bezig is met dansen. Jade neemt ons in haar boek mee vanaf het moment dat ze bij de huisarts komt. Wat al vrij snel opvalt, in het verhaal, is de moed en positiviteit die Jade heeft. Ondanks alle heftige onderzoeken, alle chemo, waar ze iedere keer opnieuw ziek van wordt, blijft ze positief en na iedere tegenslag zet ze haar schouders er weer onder om er het beste van te maken.
Wat ook opvalt is dat Jade steeds aan haar lotgenootjes denkt en zelfs een eigen stichting opricht, om zo lotgenootjes en hun familie even een aantal dagen eruit te gunnen. Ze heeft die kans gehad en dat heeft haar zo goed gedaan dat ze dit ook voor anderen wil. Hier heb ik diep respect voor. Ik kan me voorstellen als je zo ziek bent als Jade dat je hier niet meteen bij stil staat.
Ook lees je hoe menselijk haar artsen en verpleegkundigen zijn. Hoe de arts zelf bij een slechte uitslag verdrietig is. Hieraan merk je waarom Jade het Prinses Maxima centrum soms haar tweede thuis noemt.
En uiteraard is het verhaal niet alleen positief. Dat zou ook wel heel gek zijn met kanker en dan ook nog tegenslag op tegenslag. Maar ook van de verdrietige momenten maakt Jade ons deelgenoot. Zoals het moment dat Jade haar haar verliest. Maar ook dan kijkt ze naar de mogelijkheden en niet naar het negatieve moment. Ik volgde Jade al op instagram en had hier al veel respect voor haar en de manier waarop ze in het leven staat, maar na het lezen van dit boek is dat nog meer geworden.
Dit boek ontvingen wij van Xander uitgevers. Dit beïnvloedt onze mening niet.
Jade is veertien als ze met klachten naar de huisarts gaat. De huisarts geeft meteen aan dat hij wil dat ze diezelfde dag nog naar het ziekenhuis gaat. En vanaf dat moment zit ze in een rollercoaster.
Het verhaal begint als Jade bij een dansuitvoering is. Een van de passies van Jade. Dit is de laatste keer dat Jade als onbezorgde tiener bezig is met dansen. Jade neemt ons in haar boek mee vanaf het moment dat ze bij de huisarts komt. Wat al vrij snel opvalt, in het verhaal, is de moed en positiviteit die Jade heeft. Ondanks alle heftige onderzoeken, alle chemo, waar ze iedere keer opnieuw ziek van wordt, blijft ze positief en na iedere tegenslag zet ze haar schouders er weer onder om er het beste van te maken.
Wat ook opvalt is dat Jade steeds aan haar lotgenootjes denkt en zelfs een eigen stichting opricht, om zo lotgenootjes en hun familie even een aantal dagen eruit te gunnen. Ze heeft die kans gehad en dat heeft haar zo goed gedaan dat ze dit ook voor anderen wil. Hier heb ik diep respect voor. Ik kan me voorstellen als je zo ziek bent als Jade dat je hier niet meteen bij stil staat.
Ook lees je hoe menselijk haar artsen en verpleegkundigen zijn. Hoe de arts zelf bij een slechte uitslag verdrietig is. Hieraan merk je waarom Jade het Prinses Maxima centrum soms haar tweede thuis noemt.
En uiteraard is het verhaal niet alleen positief. Dat zou ook wel heel gek zijn met kanker en dan ook nog tegenslag op tegenslag. Maar ook van de verdrietige momenten maakt Jade ons deelgenoot. Zoals het moment dat Jade haar haar verliest. Maar ook dan kijkt ze naar de mogelijkheden en niet naar het negatieve moment. Ik volgde Jade al op instagram en had hier al veel respect voor haar en de manier waarop ze in het leven staat, maar na het lezen van dit boek is dat nog meer geworden.
Dit boek ontvingen wij van Xander uitgevers. Dit beïnvloedt onze mening niet.
1
Reageer op deze recensie