Het domino-effect

Paul Murray (1975) kennen we als auteur van Skippy tussen de sterren en Het doel en de leegte. De Ierse schrijver heeft met deze familiesaga wel raak geschreven. Het boek wordt goed onthaald en er zijn reeds plannen om het verhaal te verfilmen. Geen angst voor de 828 bladzijden, het verhaal is vlot leesbaar en zal menig lezer boeien. De titel dekt het verhaal, De bijensteek, een angel binnenin het gezin Barnes. Een gif dat bij ieder familielid op een bepaalde manier doorheen hun leven loopt.

*De familie Barnes zit in financiële problemen. Het autobedrijf van Dickie loopt tegen een faillissement aan, toch kijk hij weg van zijn problemen. Vrouw Imelda blijft de status van haar gezin hoog houden en spartelt in het leven wat rond. Zoontje PJ wordt geconfronteerd met de problemen van zijn ouders door pesterijen en besluit weg te lopen. Dochter Cass kijkt enorm op naar haar beste vriendin Elaine en heeft maar één droom: studeren in Dublin. De vraag is: ‘Hoe en wanneer kon het zo mislopen?’, ‘Welk moment van het leven verdween het licht over de familie Barnes?’

Het verhaal voelt aan als een domino-effect, de steentje vallen één voor één binnen het gezin. Deze steentjes vallen op het ritme van de auteur. Je wordt meegetrokken en opgezweept door zijn schrijfstijl. Emoties worden met 1 woord benoemd, om later nog eens de nadruk te leggen in een citaat. Alsof de schrijver weet hoe de woorden op de juiste plek moeten vallen. Afwisselend in lang zinnen of één woord. Rauw, rouw en heftig! Sommige fragmenten benemen echt je adem. Woorden die eenzaamheid beschrijven worden haast poëtisch!
‘Het gevoel dat het niet uitmaakt of je zit of staat Komt of gaat Leeft of sterft Ik zal in stilte verdwijnen een piepklein wit vlekje tegen een witte achtergrond Terwijl ik van de muren weergalm als een echo van mezelf’
Je leest door verschillende perspectieven met respect voor de leeftijd van de personages. Je krijgt een kijk op een situatie door verschillende ogen, waardoor je beeld breder wordt getrokken in het leven van de familie Barnes. Enkel in het perspectief van de moeder Imelda missen de interpuncties. Deze keuze heeft de auteur bewust genomen om de lezer mee te nemen in het hoofd van deze onstabiele vrouw. Of het altijd nodig is? Dat laat ik in het midden, toch maakt de schrijfstijl en emoties alles goed. De bijensteek één van mijn favoriete boeken 2024.